Μια αδημοσίευτη διαθήκη του 1846 από το Υπερπέραν

Δημοσιεύτηκε (σε μη-πλήρη έκδοση) στην εφημερίδα ΣΙΦΝΑΪΚΑ ΝΕΑ, φύλλο Μαϊ2022.

Όταν μού έλεγε η φίλη μου ζωγράφος Mary Harman από τον μακρινό Καναδά πως, φεύγοντας από το Κάστρο, ένοιωσε ότι άφησε την ψυχή της εκεί μαζί με τόσες άλλες που «έβλεπε» τριγύρω της, χαμογέλασα. Για εμένα, Κάστρο σημαίνει το πατρογονικό μας σπίτι, το γκρεμισμένο τριώροφο «καραβοκύρικο» των Ρωμάνηδων στην κορυφή του χωριού, δίπλα στην Αγία Ελεούσα. Αυτό που στην πορεία του χρόνου έγινε χώρος εναπόθεσης μπάζων και σκουπιδιών από όλο το χωριό, αντικείμενο αυθαίρετου τεμαχισμού και καταπατήσεων. Ακόμη και πηγή καπήλευσης των αρχαίων μαρμάρων της αρχοντικής οικίας σε ιδιωτικό μαντρότοιχο στον Πλατύ Γιαλό (όπου τα εντόπισα πρόσφατα). Σημαίνει και τον τάφο του προ-προπάππου μου Κωνσταντίνου Ρωμάνου μπροστά στην ιστορική «Μητρόπολη» της Σίφνου αλλά και μια γνωριμία εικοσαετίας με την αρχαιολογία, διοικητικών περιπετειών και υπέρογκων εξόδων για την σύννομη αποκατάσταση του πατρογονικού.