Δεν γίνεται να μην αφηγηθώ αυτή την καταπληκτική ιστορία. Κατά την διάρκεια του καλοκαιρινού προγράμματος, η τοπική οργάνωση της AIESEC στο Όσλο κανόνιζε ημερήσιες επισκέψεις όλων των ξένων φοιτητών σε ντόπιες επιχειρήσεις. Μια από αυτές ήταν και η Βασιλική Νορβηγική Σοκολατοποιία FREIA. Είναι μια ιστορική σοκολατοποιία, πηγή έμπνευσης για το βιβλίο του Roald Dahl “ο Τσάρλυ και το Εργοστάσιο Σοκολάτας”. Και φτιάχνουν την 2η καλύτερη σοκολατογκοφρέττα στον κόσμο κατά την γνώμη μου, την Kex Marabou.

Πρώτος-πρώτος δήλωσα συμμετοχή και φτάσαμε εκεί ένα ηλιόλουστο πρωινό μια ομάδα περίπου 25 ατόμων. Μας υποδέχθηκε μια αντιπαθεστάτη δεσμοφύλαξ στρατοπέδου συγκέντρωσης, η οποία ήταν ειδική ξεναγός της εταιρείας και το τελευταίο που επιθυμούσε στην ζωή της ήταν να αναλάβει την ξενάγησή μας. Μάλλον δεν της άρεσε κιόλας που δεν της έδωσα την δέουσα προσοχή όταν έκανε την εισαγωγή διότι εγώ χαβαλέδιαζα με κάτι φοιτήτριες. Τέλος πάντων, μπήκαμε σε ένα ειδικό αποδυτήριο όπου φορέσαμε ποδιές, καλύμματα υποδημάτων και σκούφους. Μας εξήγησε ότι στην Σκανδιναυία ήδη από το έτος 1979 είχαν πολύ αυστηρά πρότυπα υγιεινής τροφίμων, προδιαγραφές και αυστηρούς υγειονομικούς κανονισμούς.

Σκούφους; Αυτό δεν μας το είχαν πει και θα μου χάλαγε το μαλλί. Έτσι, στην ζούλα -νόμιζα- τον έβγαλα. Κέρβερος αυτή, μου λέει αυστηρά να τον φορέσω. Μετά από λίγο μού έπεσε και δεν τον ξαναφόρεσα αμέσως. Με ρωτάει, στα αγγλικά βέβαια, από πού είμαι. Όταν άκουσε Ελλάδα, αρχίζει έναν δημόσιο εξάψαλμο για τις διαφορές νοοτροπίας Βαλκανίων και Σκανδιναυών απευθυνόμενη σε μένα εις επήκοον όλων. Ξαναφοράω τον λευκό σκούφο κάτω από ειρωνικά σχόλια και συνεχίζουμε την ξενάγηση.

Κάποια στιγμή φθάνουμε στην αίθουσα όπου έβγαιναν τα έτοιμα σοκολατάκια στα ταψιά. Μέχρι τότε βέβαια μας τρέχανε ήδη τα σάλια. Πάνω σε ένα πάγκο, μας δείχνει δίσκους με σοκολατάκια διαφόρων τύπων και μας λέει πως μπορούμε να πάρουμε ένα από το καθένα. Εγώ, λιχούδης, παίρνω δύο λευκά σοκολατάκια. Με παρακολουθούσε όμως πλέον και αρχίζει μια νέα προσβλητική επίθεση σχετικά με την πειθαρχία στους κανονισμούς και τον σεβασμό στους συνανθρώπους μας. Και νέα ειρωνικά σχόλια από τους άλλους, οι οποίοι εν τω μεταξύ τα είχαν τσακίσει τα σοκολατάκια όσο η δεσμοφύλαξ ήταν απησχολημένη με μένα.

Ακριβώς στο κέντρο του εργοστασίου υπήρχε ένα σχετικά μεγάλο αίθριο με τζαμαρίες γύρω-γύρω και ωρισμένους καναπέδες περιμετρικά στο εσωτερικό. Μπαίνουμε όλοι εκεί μέσα για να μας εξηγήσει με υπερηφάνεια πως αυτό ήταν το Βασιλικό Περίπτερο, όπου κάθεται ο Βασιλιάς όταν επισκέπτεται την εταιρεία. Ναι, αλλά είχα ήδη προλάβει να καθίσω κι εγώ που μου είχαν πέσει τα πάκια από την ορθοστασία. Εκεί την έπιασε ντελίριο όταν με είδε. Με ξεφτίλισε φυσικά για άλλη μια φορά, τώρα πλέον κακότροπα, και η σχέση μας πια είχε γίνει το γεγονός της ημέρας. Πάνε όλες οι μούρες, τα στυλ και οι γνωστές εξυπνάδες μου. Βυθίστηκαν αύτανδρες. Αύτανδρες;

Οχι ακόμη. Διότι αμέσως μετά βγαίνουμε στο εστιατόριο-καντίνα όπου μας περίμεναν ατομικές ποικιλίες από σοκολατάκια και ζεστό ρόφημα. Τι άλλο από την διάσημη καυτή λαχταριστή σοκολάτα γάλακτος της Freia σε τεράστια φλυτζάνια με χερούλια. Εγώ είπα να δείξω χαρακτήρα μετά από τόσες προσβολές αλλά πώς να αντέξω τον πειρασμό; Έτσι, κάποια στιγμή που είχε απομακρυνθεί και δεν με έβλεπε η δεσμοφύλαξ δοκιμάζω να πιω μια -έστω και καυτή- γουλιά. Μα, τί είναι αυτό που βλέπω να επιπλέει στο δικό μου από όλα τα φλυτζάνια; Ένα τριχωτό σκουλήκι ίσαμε 2 πόντους μήκος και ζουμερό σαν κάμπια! “Ωωωωωω!”, φωνή δυνατή ηκούσθη εις τον αέρα. Μαζεύονται όλοι γύρω μου με εκφράσεις αηδίας να δουν την διαδικασία ψαρέματος της σκουληκαντέρας. Τρέχει πανικόβλητη και η ξεναγός από μακριά να μάθει τι συμβαίνει. Την πληροφορούν για το σκάνδαλο, με πλησιάζει, ζητάει να δει το εύρημα, τής το δείχνω, κάνει κίνηση να πάρει την χαρτοπετσέτα από το χέρι μου. “‘Ωπα! αυτό ειναι δικό μου! Και σίγουρα θα ενδιαφέρει κάποια εφημερίδα“! Χλώμιασε και άσπρη σαν χαρτί άρχισε τις εξηγήσεις των ανεξήγητων. Και βέβαια όλη η ομάδα θαύμασε την ευφράδειά μου στο λογίδριο περί αυστηρών σκανδιναυικών προτύπων υγιεινής τροφίμων που επακολούθησε. Χωρίς σκούφο πλέον! Ελλάδα-Νορβηγία, ξαφνικός αποκλεισμός των Νορβηγών στα πέναλτυ.

Όταν φύγαμε, η φίλη μου η δεσμοφύλαξ έβαλε τον τοπικό υπεύθυνο της οργάνωσης να με ψήσει να το θάψουμε (το διατροφικό σκάνδαλο, όχι το σκουλήκι) για να μην χαλάσουν τις σχέσεις τους. Όπως και έγινε, βέβαια. Πού να είχε φανταστεί πως είμαι Σαββατογεννημένος! Μα, δεν βλέπεις πού πας, κυρά μου; Μάλλον δεν θα ξέχασε ποτέ αυτόν τον Έλληνα, όπως κι εγώ αυτή την ιστορία.