Οι δυό μου γονείς Νικόλαος (1930-2021) και Αγγελική/Αλίκη (1935), πρωτευουσιάνοι με μεσοαστική οικονομική άνεση, ήσαν μεγαλωμένοι σε ιδιόκτητες μονοκατοικίες σε Αθήνα και Πειραιά, από οικογένειες καλοβαλμένες, τίμιες και εργατικές και με δυτικοΕυρωπαϊκές εμπειρίες. Με μέτρια αλλά ικανοποιητική μόρφωση από ιδιωτικά σχολεία, με κοινωνική όμως παιδεία, που τους επέτρεπε να αντιληφθούν την σημασία της γενικώτερης εκπαίδευσης για τα παιδιά τους και που τους την προσέφεραν απλόχερα παρά τις προσωπικές στερήσεις.

Γνωρίστηκαν μέσα από την κοινή (ετεροθαλή ξαδέλφια από αγχιστεία) οικογένεια των Ρωμάνου/Λεμπέση από Σίφνο και των Μαρωνίτη/Κονά από τα Παλαιά Ψαρρά (μέσω Σύρου). Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι, αγαπήθηκαν και παντρεύτηκαν από αίσθημα σε ηλικία 27 και 22 ετών αντίστοιχα, έμειναν σύντροφοι μαζί μέχρι το τέλος της ζωής τους παρά τις παροδικές τρικυμίες (ισχυρογνώμονες Κριοί στο ζώδιο άλλωστε). Κοινό τους πρόβλημα πως και οι δυό τους προέρχονταν από οικογένειες σε νεαρή χηρεία.

Η γιαγιά Πηνελόπη Ρωμάνου, σύζυγος του τραπεζικού Αλκιβιάδη Λεμπέση, πέθανε το 1954 από “ουρία” στο Νοσοκ. ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ σε ηλικία 51 ετών. Μέχρι τότε πρόλαβε να αναθρέψει δύο παιδιά, την Ανδριανή (1926) και τον Νικόλαο (1930-2021). Τα οστά της βρίσκονται στον οικογενειακό τάφο στο νεκροταφείο του Αγ. Παύλου στον Αρτεμώνα της Σίφνου. Ο παππούς Μιχάλης Μαρωνίτης, σύζυγος Ζαχαρούλας Κονά, καπετάνιος και εφοπλιστής, πέθανε το 1952 σε ηλικία μόλις 47 ετών από αποπληκτικό εγκεφαλικό επεισόδιο πάνω σε ένα από τα καράβια του, το “ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ”, στην Αμβέρσα του Βελγίου. Μέχρι τότε πρόλαβε να μεγαλώσει δύο παιδιά, την Αγγελική (1935) και την Μαρία (1939). Θάφτηκε στο νεκροταφείο Cathay της ενορίας του Αγ.Νικολάου στο Κάρντιφ της Ουαλλίας όπου και βρίσκεται ακόμη ο τάφος του.

Με αυτούς τους παράλληλους βίους, λοιπόν, ο Νικόλαος, και η Αγγελική ήλθαν εις γάμου κοινωνία στην Παναγίτσα του Π.Φαλήρου στις 28 Απριλίου 1957 και έκαναν δυό παιδιά πολύ νωρίς, τον Αλκιβιάδη (1958) και την Ζαχαρούλα-Πηνελόπη (1962) με διαφορά ηλικίας 4 ετών. Κουμπάρος τους ο γνωστός επιχειρηματίας στα πετρελαιοειδή Στυλιανός Ρέστης.

Αθηναίος πατέρας, Νικόλαος ΛΕΜΠΕΣΗΣ, το γένος Ρωμάνου εκ Σίφνου.

Πειραιώτισσα μητέρα, Αγγελική (Αλίκη) ΛΕΜΠΕΣΗ, το γένος Μαρωνίτου εκ Ψαρρών (μέσω Σύρου).

Γράφτηκα στην πατρική μερίδα του Δημοτολογίου του Δήμου Αθηναίων, όπως και η αδελφή μου Ζαχαρούλα-Πηνελόπη.

Το 2000 άνοιξα δική μου μερίδα στον Δήμο Αθηναίων, όπου έγραψα και τον γυιό μου Νικόλαο.

Στο νεκροταφείο του Αγ. Παύλου στο Αρτεμώνα Σίφνου υπάρχει ο οικογενειακός τάφος του Αλκιβιάδη Αντ. Λεμπέση σε προνομιούχο θέση. Ο ίδιος φρόντισε εν ζωή να αγοράσει τον χώρο διαστάσεων 3x3m το 1933 με νόμιμο τίτλο, να κατασκευάσει το κενοτάφιο και να τοποθετήσει μέσα τα οστά του πατέρα του Αντώνιου (1849-1911), της μητέρας του Κατερίνας το γένος Νικ. Ψαραύτη (1858-1933), της συζύγου του Πηνελόπης το γένος Νικ. Ρωμάνου (1903-1954) και των αδελφών του Άγγελου (1885-1971) και Καλλιόπης (1888-1968). Αργότερα προστέθηκαν και τα δικά του οστά. Οι κάσες με τα οστά αντικαταστάθηκαν με καινούργιες το 2014 από εμένα κατόπιν επιμονής του πατέρα μου που είχε κάνει και τις σχετικές προετοιμασίες. Κρίνω σκόπιμο να μην δημοσιεύσω τις φωτογραφίες με τα οστά ενός εκάστου. Το νεκροταφείο του Αγ.Παύλου σήμερα θεωρείται δημοτικό και επιβάλλει ετήσιο τέλος 20€ (2021).

Στο ίδιο νεκροταφείο, το 1999, αγοράστηκε από τον σύζυγό της Πέτρο Καλλιγαρίδη κενοτάφιο, όπου μεταφέρθηκαν τα οστά της νονάς μου Καίτης (1905-1982), το γένος Νικολάου Ρωμάνου. Υπάρχει αρκετός χώρος για φιλοξενία και άλλων μελών της ευρύτερης οικογένειας. Ως ελάχιστο καθήκον αγάπης στην θεία μας αυτή, η οικογένεια Νικ. Λεμπέση έχει αναλάβει την φροντίδα του τάφου της.

Από την άλλη μεριά, η οικογένεια Μαρωνίτη της μητέρας μου έκριναν πως ήταν σκόπιμο να ταφεί ο πατέρας Μιχάλης στο Κάρντιφ της Ουαλλίας όπου τότε διέμεναν. Άλλωστε εκεί πιο δίπλα στο νεκροταφείο Cathay’s είχε ταφεί μερικά χρόνια πριν και ο εξάδελφος, επίσης καπετάνιος και συνέταιρος εν ζωή, Ανδρέας Παππάς. Έτσι και έγινε. Το μνήμα σε μαύρο μάρμαρο εξακολουθεί να διατηρείται σε καλή κατάσταση. Το έχουμε επισκεφθεί οικογενειακώς διαδοχικά το 1969 και το 1974 και κατ’ιδίαν η αδελφή μου και η μητέρα μου τα επόμενα χρόνια.

Ίσως είναι καιρός να επαναλάβουμε μια επίσκεψη στην μνήμη του γεννήτορα. Η γραμματεία του νεκροταφείου είναι φυσικά πολύ εξυπηρετική στην αναζήτηση της θέσης με βάση το επώνυμο ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ και συνήθως υπάρχει ορθόδοξος ιερέας διαθέσιμος.

Τα οστά της συζύγου του και γιαγιάς μου Ζαχαρούλας (1914-1999) αναπαύονται στον οικογενειακό τάφο της οικογ. Πετρολέκα στο νεκροταφείο Σχιστού.

Παρά τις προσπάθειες των συγγενών μου να με αποτρέψουν στην νεανική ηλικία και την μετέπειτα φυσιολογική αδιαφορία μου να ασχοληθώ με το Γενεαλογικό Δένδρο της οικογένειας κατόρθωσα ως μεσήλικας να συγκεντρώσω πληροφορίες που εκτείνονται σε εντυπωσιακό χρονικό βάθος 6 γενεών. Με αυτοπρόσωπη έρευνα σε ληξιαρχεία και αρχειακές πηγές, εντόπισα σχεδόν όση πληροφορία μπορούσε να επιβεβαιωθεί από διαθέσιμα έγγραφα τεκμήρια και μέσα από οικογενειακές μαρτυρίες όσων είχαν απομείνει εν ζωή. Η εργασία αυτή διήρκεσε τουλάχιστον 10 χρόνια και θα ήταν αδιανόητη χωρίς την χρήση εξειδικευμένου λογισμικού. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποίησα το FamilyTreeMaker 2019.

Έχω ανεβάσει στο Αποθετήριο τα βασικά αποτελέσματα της προσπάθειάς μου αυτής υπό μορφή ενός αρχείου GED, συμβατού με τα περισσότερα διαθέσιμα λογισμικά προγράμματα για γενεαλογικά “δένδρα”. Το αρχείο αυτό δεν περιέχει τα διάφορα media (φωτό) που έχω επιλέξει να συνοδεύουν κάθε μέλος της οικογένειας. Αυτά υπάρχουν σε κάποιο βαθμό στο backup αρχείο Lembessis.ftm, που επίσης έχω φυλάξει στο Αποθετήριο και που ανοίγει μέσω του λογισμικού όπου αρχικά το δημιούργησα. Το λογισμικό αυτό (FamilyTreeMaker2019) με την σειρά του το έχω φυλάξει στην ίδια θέση για κατέβασμα και εγκατάσταση σε PC.

Επιπλέον διαθέτω σε κοινή θέα στο διαδίκτυο ολόκληρη την γενεαλογική εργασία μου που φιλοξενείται από το Ancestry. Τέλος, για όποιον αποκτήσει πρόσβαση στα ψηφιακά αρχεία μου θα βρει όλη μου την οικογενειακή έρευνα με στοιχεία και φωτογραφίες στο πολύτιμο folder: MyFamilyArchives ή και σε ένα ξεχωριστό DVD για τους κληρονόμους μου (αν προλάβω να το φτιάξω).